HERŞEYE RAĞMEN TİYATRO

Tiyatrolar  yeni sezon repertuarlarını açıklamaya başlamışken , İstanbul’da mevsim açıldı bile. Alternatif topluluklar bir bir  perde açmaya başladı, özeller soluk almaya çalışıyorlar, ödenekliler ise kendilerine ödenek ayıranlara fark ettirmeden, korsan biçimde  sezon açma peşindeler. İstanbul’da her gece irili ufaklı 30’un üzerinde perde açılıyor. Bu sayı New York, Londra, Paris gibi benzer nüfuslu metropollerde 150 civarında!Ancak birkaç yıl öncesiyle karşılaştırıldığı zaman, İstanbul’da açılan perde sayısı, oynanan oyunların niteliği, yeni kurulan toplulukların düzeyi ve tiyatro mevsiminin uzaması konusunda gözle görülen, hatırı sayılır  gelişme var.Bu arada kentin karanlık  yüzünde, önemli sayıda yeraltı kumpanyada çocuklarımızın gelecek ile ilgili düşlerine zehir saçan yüzlerce çocuk oyunu oynanıyor.

 

OYUNCULARA SSK

Geçtiğimiz günlerde setlerde sigorta konusu gündeme gelmiş, götürü usulu makbuz kesen oyuncuların sosyal güvenliği tartışılmıştı. “Uzun dizi, kısa hayat” filan gibi kulağa  hoş  gelen sloganlarla Atatürk Kültür Merkezi’nin önünü fuzuli yere kaplayan meslektaşlarımız, masal endüstrisinin güçlü ve boyalı hakimiyeti karşısında tırsmış olmalı ki, artık dizilerin süresi konusunda gıkları bile çıkmıyor. Sanatçıların sigortalı olması konusundki savaşı da  başlamadan kaybedeceklerinden eminim. 

Tiyatro Oyuncuları Derneği’nin bir dönemki başkanın bile  oradan buradan toplama  gençleri hiçbir sosyal güvence olmadan çalıştırdığı bir diyar  burası…Bu konuda Oyuncular Sendikası’nın mücadelesine inanıyor ve destekliyorum. Umarım çağdaş örgütsüzlük politikasını, dayanışma ruhuyla kırmayı becerirler.

 

 

ŞEHİR TİYATROSU

 

Öte yandan tarihin en renksiz mevsim açılışına hazırlanan  Şehir Tiyatrosu, aynen Atatürk Kültür Merkezi’nde uygulanan politikayla çürümeye terk ediliyor. Şehir Tiyatrosu’nun yeni görevlisi Hilmi Zafer Şahin, bu kuruma hizmet eden yevmiyeli sanatçılarayaz boyunca bir kuruş para  para ödenmemesi konusunda son derece sessiz..

Amaç belli!Yevmiyeliler yılsın, kadrolular gitsin, yevmiyelilerle kadrolular bir birine girsin, sonra da merkez medyadan Hadi Uluengin gibi birilerine “tiyatro öldü” deme görevi verilsin.

 

OTOSANSÜR

Geçtiğimiz haftaki yazımda otosansürden söz etmiştim. Ülkenin yüzde doksanyedibuçuğunu ele geçiren muhafazakar belediyeciler, valiler, kaymakamlar ve en önemlisi bu kişilerle kira, vergi, rant ilişkisi filan olan karanlık sosyal demokratlardan tırsan  tiyatrolar, içinde çıplaklık olmayan, karakterlerinin sigara, içki içmedikleri, seks yapmadan üredikleri, soyunmadan yatağa girdikleri, küfür etmeden bağırdıkları oyunlar sahnelemeyi seçiyor.  Bu ülkenin kültür  bakanı, dünyanın en önemli virtüözlerinden birini överken terbiyeli oyunlarda rol aldığını, sahnede küfür etmeyen bir beyefendi olduğunu filan söylüyor.

İnsan  hükümet kanadındaki bazı açıklamalar karşısında küfür mü etsin, iki şişe rakı mı devirsin, dört paket sigarayla mı sakinleşsin, kanserojen gıdalar mı tüketsin, karar veremiyor doğrusu.

 

 

RANTİYELER

İstanbul’un siluetinin içine eden , altyapısı, yolu, yangında kaçacak sokağı bile olmayan gökdelen mezarları diktikten sonra, Bodrum’un en güzel koylarından biri olan Cennet koyunu cehenneme çeviren rantiyeler için cennet diyarı burası.. Bu diyarda Başbakanlığa bağlı TOKİ en çirkin konutları yapar, başbakanlığa bağlı holdingler, başbakanın elinin yetmediği kültür merkezlerine  sponsor olma bahanesiyle, gizli saklı yapılan protokollerle kentin göbeğine dükkan açarlar.

 

CUMHURİYET HALK FIKRASI

Sanat adına alternatif bir söylem gerçekleştirmesi gereken  Cumhuriyet Halk Fıkrası’nın yöneticisi Kemal ( Koskoca Müşfik Kenter’i kendi belediyesinin elemanı olmaya kadar düşürdüğü sözünü geri almadıkça  sadece Kemal’dir benim için)  partisinin o dönem kültüre duyarlı milletvekili Çetin Soysal’ın çekiştirmesi sonucunda, niye gittiğini bile bilmediği “tiyatroma dokunma” gösterilerinde boy gösteriyor ama mesela geçen hafta Hatay'daki Apaydın kamplarını eleştirirken,  AKP’ye, “ sizin tiyatronuzda oynayacak figüranlar değiliz “diyebiliyor. Cumhuriyet Halk Fıkrasında  Aylin Nazlıaka dışında tiyatroya duyarlı bir tek eleman olmadığı için, kimse Kemal’in gaflarını sorgulayamıyor..

Kemal’in figüran olduğu kesin … Ama Yeşilçam’ın emektar figüranlarından biri olmadığı da kesin. O figüranların tek bir takım elbisesi  ama  birkaç saniye göründükleri  filmlere kattıkları bir şeyler var. Kemal’in çok takım elbisesi var , televizyonlarda da  onbeş yirmi saniye yer alabiliyor bazen, ama emektar figüranların ruhunu taşımaktan çok uzak.

 

HERŞEYE RAĞMEN TİYATRO

Bu ahval ve şeraitte bile tiyatro sezonunun  açılımasına sevinebiliyoruz.Tiyatro  sezonun daha dolu dolu geçmesi için kötü insanlara, çıkarcılara, şapşalara gereksinimimiz var,  öyle değil mi efendim?

Tiyatro, iyiyle kötünün savaştığı bir er meydanı…Hayatta kötüler kazanmalı ki, sahnede iyilik olsun.